همه‌ی ما خاطرات جالبی از دوران کودکی‌مان در مهمانی‌ها داریم؛ از قوانین ریز و درشتی که والدینمان ما را برای رعایت آن‌ها تشویق می‌کردند و البته نتایجی به همراه داشت که در بیشتر مواقع برایشان راضی‌کننده نبود. اما واقعا مهمان خوب کیست؟ مهمان خواستنی و دوست‌داشتنی که میزبان و صاحبخانه هر بار از دیدنش به وجد بیایند و از حضورش خوشحال شوند، چه ویژگی‌هایی دارد؟
آداب معاشرت راهکارهایی ارائه می‌دهد که ما را محبوب دل میزبانمان کند.
هنگامی که به مهمانی دعوت می‌شوید، مهم‌ترین کار بعد از پذیرش دعوت، به موقع رسیدن است. چه برای میان‌وعده دعوت شده باشید و چه برای ناهار و یا شام، در هر صورت پیام واضح است؛ نه دیرتر و نه زودتر، فقط به هنگام برسید. تصور کنید مهمانی را که برای عصرانه به جایی دعوت شده و نزدیک زمان شام به خانه‌ی میزبانش می‌رسد، چقدر می‌تواند صاحبخانه را دلخور و یا معذب کند.
بردن یک هدیه‌ی کوچک نشان از حسن سلیقه و البته محبت و توجه شما به میزبانتان است. یک دسته گل ظریف یا یک گلدان با گل‌های آپارتمانی، معمولا انتخاب خوبی است. البته شیرینی و شکلات هم می‌تواند گزینه‌های بعدی‌تان باشد.
اگر ناچار هستید شخصی را که به صورت غیرمنتظره‌ای به شما پیوسته با خود به مهمانی ببرید، حتما از قبل با میزبان هماهنگ کنید و اگر زمان کافی نبود، قبل از حرکت به سمت منزل میزبانتان او را در جریان بگذارید؛ یک کسب اجازه‌ی محترمانه.
اگر گیاه‌خوار هستید و یا بیماری خاصی دارید که ناچار به پیروی از رژیم غذایی خاصی هستید، از چند روز قبل به میزبانتان اطلاع دهید. البته توجه داشته باشید که میزبان و سایر مهمانان وظیفه ندارند از رژیم خاص یا پیچیده‌ی شما پیروی کنند.
اگر حیوانی خانگی دارید که معمولا آن را به همراه خود می‌برید، از صاحبخانه پیش از پذیرش دعوت اجازه‌ی حضورش را بگیرید. البته منظور، حیوان خانگی کوچک و بی‌آزاری است که سایرین را نترساند یا معذب نکند.
به سبک زندگی میزبانتان احترام بگذارید. قوانین خانه را درک کرده و از آن پیروی کنید. برای مثال کفش‌های شما هر قدر هم که تمیز و یا شیک و گران‌قیمت باشد، در صورت حساسیت میزبان باید قبل از ورود به داخل منزل، آن‌ها را در بیاورید. از دلایلی هم که می‌گویند کفش را بدون جوراب نپوشید، همین است.
حتما این جمله را شنیده‌اید: «فکر کنید منزل خودتان است.» این جمله در تمام مهمانی‌هایی که حضور دارید، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین اصل است. این عبارت یعنی راحت باشید، معذب بودن شما میزبانتان را هم آزرده خاطر می‌کند. یعنی همان‌قدر که در منزل خودتان نسبت به وسایل و آکسسوار خانه و نظافت آن‌ها حساسیت دارید، در منزل میزبان هم همین توجه و دقت را لحاظ کنید. یعنی در حد رضایت و امکانی که میزبان به شما می‌دهد، در پذیرایی و انجام کارهای مهمانی با او همراهی و همکاری کنید.
به میزبانتان فضای کافی بدهید تا احساس آرامش کند. برای مثال وقتی که سرگرم فرزندش شده یا در قفسه‌ها به دنبالی ظروف می‌گردد، تنهایش بگذارید. به هیچ عنوان پیش از سرو غذا بدون اطمینان از رضایت میزبانتان وارد آشپزخانه نشوید. ورود شما به هر کدام از اتاق‌ها هم منوط به اجازه از صاحبخانه است.
اگر میزبانتان یا سایر مهمانان فرزند خردسالی ندارند که همبازی کودک شما باشند، یا اگر از قبل اطلاع دارید که مهمانی فقط و فقط برای بزرگ‌ترهاست، کودکتان را همراه خود نبرید. در صورتی که به هر دلیلی با فرزند خردسالتان در مهمانی شرکت می‌کنید، از او غافل نشوید. خرابکاری‌هایی که شیطنت فرزندتان ممکن است به بار بیاورد، هم شما و هم صاحبخانه را معذب می‌کند.
هنگامی که به میز غذا دعوت می‌شوید، با سپاس و لبخند همراه شوید و صاحبخانه را ناچار نکنید که دعوتش را دوباره و چندباره تکرار کند. قبل از نشستن پشت میز به میزبانتان پیشنهاد دهید که در، آوردن وسایل میز غذا کمکش کنید. البته بیش از حد هم اصرار نکنید، شاید میزبانتان دوست نداشته باشد آشپزخانه ریخت‌وپاش شده‌اش را ببینید.
در پایان غذا از میزبان برای زحمت پخت غذا و سرو آن سپاس‌گزاری کنید. زمانی که اطمینان حاصل کردید که دیگران هم غذایشان را تمام کرده‌اند، بشقاب غذای خود را بردارید و صندلی‌تان را به داخل میز برگردانید و در صورت همراهی میزبان با شما، آن را به آشپزخانه ببرید. لازم نیست تمام جزئیات میز را تمیز کنید، فقط همراهی و توجه شما در کمک به میزبانتان کافی است.
هرگز با فاصله‌ی کوتاهی بعد از صرف غذا آهنگ رفتن سر ندهید. دست کم زمانی 45 دقیقه‌ای برای گپ و گفت بگذارید. در نظر داشته باشید، بعد از صرف غذا تازه زمانی است که میزبان با خیال آسوده می‌تواند از حضور و معاشرت مهمانانش لذت ببرد.
برای مهمان خوش‌مشرب بودن نیازی به شوخی‌های تند و زیاد از حد نیست، خواندن پیام‌های گوشی تلفن همراه هم برای جمع‌های بزرگ و نه‌چندان صمیمی کار پسندیده‌ای نیست. هر میزبانی دوست دارد مراسم مهمانی‌اش باعث انبساط خاطر خود و مهمانانش باشد، پس بهتر است بحث درباره‌ی مسائل سیاسی و آسیب‌ها و... را به کلی فراموش کنید.
هنگامی که احساس کردید سکوت بیش از حد ادامه‌دار شده و یا فضا سنگین است، سر صحبت را باز کنید. می‌توانید از اطرافتان الهام بگیرید؛ برای مثال از تابلوهای روی دیوار یا چیدمان خانه بگویید. اگر گل و گیاهی در خانه می‌بینید، درباره نگهداری‌اش سوال کنید و یا نمونه‌هایی از این دست.
خداحافظی را کوتاه کنید؛ یک سپاس گزاری صمیمانه و یک وقت‌به‌خیر کافی است. تعارفات زیاد می‌تواند میزبانتان را که زمان زیادی صرف مهیاکردن مهمانی کرده، خسته و کلافه کند.
فردای روز مهمانی در ساعات بعدازظهر تماس بگیرید و از میزبانتان برای زحمات و پذیرایی‌اش سپاس‌گزاری کنید. ارسال پیام کوتاه شیوه‌ی مناسبی برای این کار نیست. اگر تصمیم گرفته‌اید میزبانتان را به منزلتان دعوت کنید، همان فردای روز مهمانی او، این کار را انجام ندهید، اجازه بدهید، چهار یا پنج روز بگذرد و طی تماسی جداگانه این کار را انجام دهید.
