آشنایی با ورزش بولینگ

توپ بولینگ :

 وزن توپ های بولینگ به پوند محاسبه می شود. به ظاهر رنگی این توپ ها نگاه نکنید، حسابی سنگین هستند. از ۶ پوند تا ۱۶ پوند. هر پوند هم ۴۵۰ گرم است. با این حساب سبک ترین توپ بولینگ هم ۲کیلو و ۷۰۰ گرم وزن دارد. پس حواستان باشد که با دست ضعیف یا آسیب دیده نمی شود سراغ این ورزش رفت.

هر کسی برای انتخاب توپ باید به دو نکته توجه کند، وزن توپ و اندازه جای انگشتان. باید توپی را انتخاب کنید که از پس پرتاب کردنش بر بیایید. اندازه انگشتتان هم باید به این سه سوراخ روی توپ بخورد تا با کنترل آن را بغلتانید.لایه رویی توپ ها پلی اتیلن است. در مرکز توپ ها یک فرم استوانه شکل با جنسی شبیه گچ وجود دارد با تعدادی زا ئده که به چرخیدن توپ کمک می کنند و جهت آن را هم تعیین می کنند.

به توپ های معمولی و آماتور که بیش تر برای تفریح هستند، هاوس بال می گویند. که وقتی به یک سالن بولینگ می روید در اختیارتان می گذارند.قیمت شان هم همان حوالی ۱۵تا ۲۰ هزار تومان است.ماجرای توپ های حرفه ای کمی فرق می کند. هر بازیکنی توپ شخصی خودش را دارد. و برای یک توپ حرفه ای بین ۳۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان هزینه می کنند.

 

 

 کفش بولینگ :

 

بولینگ کفش مخصوص خودش را دارد. یکی به خاطر اینکه کفش های معمولی روی لاین سر نمی خورند. بعد هم چون کفش های معمولی کف سالن را کثیف می کنند و کیفیتش از بین می رود. بسته به اینکه چپ دست یا راست دست هستید کف یک لنگه از کفشتان یک کفی دارد تا روی لاین سر بخورید و پرتاب خوبی داشته باشید.

کفش های معمولی که در سالن های بولینگ هم بهتان می دهند ۱۵هزار تومان قیمت دارند. وقتی هم که برای بازی می روید ۵۰۰ تومان هزینه اجاره کفش برای یک ساعت است.

کفش های حرفه ای: ۸۰ تا ۳۰۰ هزار تومان قیمت دارند. یک حسن شان هم این است که می شود کفی مخصوص آن را وقتی کهنه می شود عوض کرد و یک کفی چسبی جدید چسباند.

 

 

سالن بولینگ :

 

مجموعه های ورزشی به طور میانگین ۱۰ لاین برای بازی دارند و روی هر لاین حداکثر ۴ نفر می توانند بازی کنند. کف سالن کاملا پارکت است. قسمت میانی لاین تا یک سوم انتهایی را، روغن می زنند تا توپ سر بخورد. دو قسمت کناری لاین را هم کاتر یا اصطلاحا جوب می گویند که اگر توپ تان وارد آن شود از قسمت اصلی خارج شده و دیگر به پین ها برخورد نمی کند.

این فلش هایی هم که کف لاین می بینید برای هدف گیری بهتر است.برای هر ساعت بازی روی یک لاین ۲۰ تا ۲۶ هزار تومان باید هزینه کنید که بین تعداد نفرات تقسیم می شود.اگر هم عضو یکی از مجموعه های ورزشی شوید، حق عوضیت می پردازید و برای ساعت های بازی تخفیف می گیرید. فقط یادتان باشد که از قبل برای آخر هفته برنامه ریزی کنید و اگر می خواهید خوش بگذرانید یک لاین رزرو کنید، چون خیلی از باشگاه شلوغ هستند.

 

  

پین بولینگ :

پین همان ۱۰ هدف چوبی است که در انتهای لاین می بینیم. جنس این پین ها ابتدا تمام چوب بود ولی بعدها به خاطر جلوگیری از شکستگی آن ها روی شان لایه ای از فایبرگلاس تعبیه کردند.

طول شان ۲۵ سانتی متر است و ۱ کیلو و ۳۸۰ گرم وزن دارند. پین ها به صورت مثلثی و با فاصله ۲۰ سانتی متر از هم چیده می شوند. و همه امتیازات بسته به تعدادی پینی دارد که شما در هر بار می توانید بریزید.

 

 

تیبل یک ست کامل است، شامل دستگاهی که پین ها را می چیند، توپ ها را برمی گرداند و دستگاه دست خشک کن می شود.وقتی که توپ را پرتاب می کنید این دستگاه توپ های ریخته شده را جمع می کند و بعد از آن هم ۱۰ پین جدید برایتان می چیند.

توپ را هم از زیر لاین به دستگاهی که کنارتان است برمی گرداند. در انتهای تیبل هم یک دستگاه با باد سرد تعبیه شده است تا وقتی هنگام بازی دست تان عرق کرد با باد آن خشک کنید.ـ این دستگاه هایی هم که می بینید پشت ماجراست. که توپ ها را جمع می کند و دوباره می چیند. دو نفر هم همیشه آنجا مراقب هستند که اگر دستگاه ها گیر کرد درست شان کنند.

دستگاه سوراخ کردن توپ :

وقتی بازی حرفه ای می شود هرکسی توپ های خودش را دارد. توپ های حرفه ای را که می خرند رویشان هیچ سوراخی ندارند. با این دستگاه و مته های مخصوصش که می بینید سه سوراخ به اندازه انگشت شصت و دو انگشت میانی روی توپ ایجاد می کنند.

ساک :

ساک ورزشی و تجهیزات اضافه سلیقه ای است و هر کسی با توجه به بودجه اش هزینه می کند. برای ساکی مثل چیزی که در عکس می بینید باید بین ۱۰۰ تا ۳۰۰هزار می توان هزینه کرد. البته این ها جزو هزینه های ورزشکاران حرفه ای این رشته به حساب می آید.

کلودیوم :

چون این ورزش با دست انجام می شود بیشترین آسیب را هم روی دست ها و انگشتان دارد. اول از همه اینکه ۳ انگشتی که با آن ها توپ را می گیرید بعد از مدتی تغییر فرم می دهند و زخمی شدنشان هنگام بازی کاملا طبیعی است.

برای اینکه آسیب و خراش های کوچک بازی را متوقف نکند از مایعی لاک مانند به نام کلودیوم استفاده می کنند. باند کوچکی روی ناحیه زخمی می گذارند و بعد ان را روی باند می مالند تا روی زخم ها را بگیرد.

 آموزش :

در هر لاین حداکثر ۴نفر می توانند بازی کنند. باید پشت خط شروع به ایستید و تا خط لب لاین که اصطلاحا به آن فُر لاین می گویند ۵ گام بردارید. این مسافت ۵ متر است و تعداد گام ها بسته خودتان است ولی فرم اصولی ۵ گام است. حواستان باشد که نباید پایتان را روی فُر لاین بگذارید چون خطاست و دستگاه صوت می زند.

پشت نقطه مرکزی می ایستید و توپ را به همین حالتی که در عکس می بینید در دست می گیرید و اماده پرتاپ می شوید. راست دست ها باید پای مخالف شان را بردارند تا در قدم آخر هم بتوانید همان پا را ستون کرده و توپ را بغلتانید.

فرم دست گرفتن توپ هم به همین صورت است که در عکس می بینید. و در گام سوم توپ را کنار بدنتان می آورید.از انگشت اشارتان هم برای هدف گیری استفاده می کنید. اولین ضربه اگر بین پین جلویی و دوم سمت راست بخورد اصطلاحا به آن پاکت می گویند و بهترین ضربه است با یک حرکت همه توپ ها را مثل دومینو جمع می کنید.

اما اگر سمت چپ هد پین ( یا همان پین جلویی) بخورد به اصطلاحا بروکلی می گویند ، احتمال ریزش همه توپ ها کمی پایین می آید و ممکن است که دو تا از ۱۰پین بماند که اصطلاحا می گویند گشاد داده یا سپیلت داده.

با شنیدن این اصطلاحات فکر نکیند که بازی سختی است با چند بار پرتاب دست تان می آید ماجرا از چه قرار است.